نشانه‌های اختلال دوقطبی، دلایل و روش‌های درمان آن

[contact_info title= “نشانه‌های اختلال دوقطبی، دلایل و روش‌های درمان آن”] 

اخلاق همه بالا و پایین دارد. گاهی به شدت عصبانی می‌شویم، گاهی هم شاد‌شاد هستیم. این نوسانات عاطفی طبیعی هستند و برای همه پیش می‌آیند، اما در افرادی که به اختلال دوقطبی دچارند، این نوسانات شدیدتر و پرنوسان‌تر ظاهر می‌شوند. اختلال دوقطبی می‌تواند به کار و تحصیل لطمه بزند و روابط روزمره و عادی افراد را مشوش و مختل کند. اختلال دوقطبی، اختلالی قابل درمان و قابل کنترل است، با این وجود بیشتر افراد مبتلا، با نادیده گرفتن علایم هشداردهنده‌ آن، زندگی آسان و آرامی را تجربه نمی‌کنند.

اگر درمان اختلال دوقطبی پیگیری نشود، بیماری روز‌به‌روز حادتر می‌شود. همراه ما باشید، در این مقاله می‌خواهیم اختلال دوقطبی را بیشتر بررسی کنیم و با “نشانه‌های اختلال دوقطبی، دلایل و روش‌های درمان آن” آشنا شویم.

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دو قطبی نوعی بیماری روانی است که در آن حالت شما میان شیدایی و افسردگی در نوسان است. در فاصله میان این دوره ها شما دوره های سالم را دارید. این حالت ها، فاز شادی و شعف، فاز شیفتگی و شیدایی و فاز افسردگی خوانده می شوند. آمیزه های گوناگونی از این حالت ها وجود دارند که به گروه های مختلف بیماری اختلال دوقطبی تقسیم می شوند.

اختلال دو قطبی می تواند ناشی از حوادث بیرونی باشد ماانند استرس، و فشارهای روحی عمومی و در دوران نوجوانی شروع به ظاهر شدن می کند. این بیماری تا آخر عمر باقی می ماند. خطر اینکه یک فرد در طول زندگی خودگرفتار بیماری اختلال دوقطبی شود چیزی بین یک تا دو درصد است و در سراسر جهان به یک اندازه شایع است.

علت بروز اختلال دوقطبی

علل دقیق اختلال دو قطبی ناشناخته است، اما عوامل متعددی در ایجاد و شکل گیری این بیماری نقش دارند که عبارتند از:

تفاوت های بیولوژیکی:

محققان بر این باورند که تغییرات فیزیکی بارزی در مغز افراد مبتلا به اختلالات دو قطبی دیده شده است. تاثیر و اهمیت این تغییرات در بروز این امر هنوز نامشخص است، اما در نهایت می تواند در کشف علت دقیق این بیماری کمک کند.

انتقال دهنده های عصبی:

عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز یا همان انتقال دهنده های عصبی نقش قابل توجهی در اختلال دو قطبی و دیگر تغییرات خلق و خوی داراست.

هورمون ها:

تغییرات هورمونی نیز ممکن است در ایجاد و یا تحریک این بیماری دخیل باشد.

وراثت:

اختلال دوقطبی در بستگان خونی مانند خواهر و برادر و یا پدر و مادر شایع تر است. محققان در حال تلاش برای یافتن ژن موثر در بروز این بیماری هستند.

عوامل محیطی:

استرس، تجاوز و یا تجربیات تلخ و آسیب زا در زندگی فرد ممکن است نقش مهمی در اختلال دو قطبی را بازی کند.

نشانه‌های بیرونی اختلال دوقطبی

شیدایی:

در مرحله‌ شیدایی افزایش انرژی، بروز خلاقیت و نشاط شدید دیده می‌شود. در این مرحله فردِ دچار اختلال دوقطبی، زیاد صحبت می‌کند و به شدت فعال است. کم‌خوابی و استراحت نکردن از نشانه‌های دیگر این حالت است. فرد اعتقاداتی غیرواقعی در مورد توانایی‌ها و قدرت فردی خود پیدا می‌کند، یعنی فرد خود را به شدت توانمند و ویژه احساس می‌کند. شاید این احساسات خوب و جالب به نظر برسند، اما وقتی پای تصمیمات احساسی، هیجانی و غیرمنطقی به میان می‌آید باید در مورد جالب بودن آن تردید کرد.

مثلا افراد در این مرحله از اختلال دوقطبی، تصمیماتی مانند شرط‌بندی‌های غیرمعقول یا سرمایه‌گذاری‌های نامناسب می‌گیرند. افراد در این مرحله پرخاشگر می‌شوند و نسبت به عقاید مخالف، تغییرات ناگهانی در برنامه‌های از پیش تعیین شده و… واکنش‌های شدید نشان می‌دهند.

شیدایی ضعیف:

شدت شیدایی ضعیف نسبت به حالت قبلی کمتر است. در این مرحله افراد همچنان احساس نشاط غیرعادی و تمایل به فعالیت دارند. اما روند زندگی روزانه تا حد زیادی طبیعی است. شاید بتوان گفت که افراد در حالت شیدایی خفیف دارای خلق و خویی بانشاط هستند که البته این نشاط کاذب و غیرعادی است. در واقع در این مرحله شرایط روحی فرد دچار تغییرات غیرعادی می‌شود. بعد از این مرحله فرد دچار اختلال دوقطبی به مرحله‌ی افسردگی یا شیدایی وارد می‌شود. علایم کلی حالت شیدایی:

• فعالیت و انرژی زیاد و تحریک‌پذیری بالا
• اعتقادات غیرمنطقی نسبت به توانایی‌ها و خوش‌بینی بی‌اساس و احساس خودبزرگ‌بینی
• انرژی زیاد علی‌رغم کم‌خوابی
• سریع حرف زدن به شکلی که دیگران متوجه کلام‌شان نمی‌شوند
• حواس‌پرتی و کاهش تمرکز
• ناتوانی در قضاوت صحیح
• تغییر عقیده و تصمیمات ضد و نقیض
• توهم و افکار مغشوش

افسردگی:

در گذشته افسردگی عادی با افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی اشتباه گرفته می‌شد. اما تحقیقات مختلف نشان می‌دهد که این دو نوع افسردگی تفاوت زیادی با هم دارند و درمان‌های پیشنهادی هر یک بسیار متفاوت است. درمان افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی با داروهای ضدافسردگی پیگیری نمی‌شود. در واقع داروهای ضدافسردگی احتمال وخیم شدن اختلال دوقطبی را بیشتر می‌کنند. برخی از این داروها موجب نوسان مراحل مختلف می‌شوند و فرد را از حالت شیدایی به شیدایی خفیف یا افسردگی می‌رسانند.

نشانه‌هایی که برای هر یک از انواع افسردگی بروز می‌کند، کمک شایانی به درمان آن ها می‌کند. مثلا در افسردگی اختلال دوقطبی، فرد به شدت تحریک‌پذیر و غیرقابل‌پیش‌بینی می‌شود و مدام احساس گناه دارد. افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی منجر به خواب زیاد، بی‌حوصلگی و اضافه وزن می‌شود و در بعضی موارد ارتباط فرد با واقعیت و دنیای بیرون قطع می‌شود که به آن افسردگی سایکوتیک یا روان‌پریشی شدید گفته می‌شود. در این مرحله افراد قادر به برقراری روابط اجتماعی سالم و کار کردن نیستند. علایم کلی حالت افسردگی اختلال دوقطبی:

• احساس ناامیدی و غم
• تحریک‌پذیری
• ناتوانی از شادی و رضایت‌مندی
• خستگی و از دست‌دادن انرژی
• تنبلی و خستگی جسمی و روحی
• تغییرات اشتها و وزن
• اختلال در خواب
• عدم تمرکز
• احساس حقارت، گناه و بی‌ارزش بودن
• اندیشیدن به خودکشی و مرگ

 حالات ترکیبی:

در این مرحله از اختلال دوقطبی علایم و نشانه‌های حالات مختلف اختلال دوقطبی یعنی افسردگی، شیدایی و شیدایی خفیف با هم آمیخته می‌شوند. افسردگی توأم با تشویش، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری، حواس‌پرتی و افکار ضد و نقیض. این مرحله بسیار خطرناک است، زیرا ترکیب احساسات متناقض و انرژی متفاوت و خلق و خوی متغیر، نهایتا می‌تواند موجب خودکشی شود. انواع حالات ترکیبی:

• اختلال دوقطبی نوع اول: در این حالت ترکیبی از شیدایی و افسردگی دیده می‌شود. در واقع وجود دوره‌ افسردگی یا نیمه‌شیدایی برای تشخیص الزامی نیست، اما گاهی اوقات اتفاق می‌افتد.
• اختلال دوقطبی نوع دوم: در این حالت شیدایی دیده نمی‌شود، اما یک یا چند دوره شیدایی خفیف و یا چند دوره افسردگی شدید هم وجود دارد.
• اختلال خلق دوره‌ای: دوره‌های نیمه شیدایی همراه با دوره‌هایی از افسردگی که به اندازه‌ افسردگی اساسی نیستند.

درمان اختلال دو قطبی

مداوای اختلال دوقطبی لازم است زیرا این بیماری می تواند بر روی همه زندگی شما تاثیر بگذارد و خطر خودکشی را زیاد بکند. اگر دچار بیماری اختلال دوقطبی هستید نیاز به مداوا با دارو دارید برای اینکه مانع از حمله بیماری شوید و از خطر یک دوره تازه بیماری جلوگیری کنید. هم شما و هم اطرافیان شما لازم است که درباره این بیماری اطلاعات بیشتری داشته باشید و نشانه های شروع آن را یاد بگیرید تا خطر بروز دوباره آن را کاهش دهید.

روان درمانی و یک گفتگوی خوب با درمانگرتان، مهم است. اگر شما یا اطرافیانتان متوجه نشانه های شروع بیماری شده اید، برای جلوگیری از دور تازه بیماری، یک روش دیگر داشتن یک برنامه عمل است. همچنین مرخصی استعلاجی در طول یک دوره و حتی بستری شدن در بیمارستان نیز می تواند لازم شود.

برای دریافت سوالات بیشتر در مورد “نشانه‌های اختلال دوقطبی، دلایل و روش‌های درمان آن” می توانید با تماس تلفنی با مشاوران برتر مرکز روانشناسی الو مشاوره در ارتباط باشید. سایر مطلب روانشناسی:

[contact_info title= “نشانه‌های اختلال دوقطبی، دلایل و روش‌های درمان آن”] 

شما می توانید در قسمت دیدگاه سوالات خود را با مشاوران ما درمیان بگذارید …