خانه / مشاوره کودکان / علائم بیش فعالی و درمان آن
علائم بیش فعالی و درمان آن

علائم بیش فعالی و درمان آن

علائم بیش فعالی و درمان آن

[contact_info title= “علائم بیش فعالی و درمان آن”] 

علائم و تشخیص بیش فعالی آغاز مرحله درمان و مهم ترین بخش در درمان اختلالات کودک است. اختلال بیش‌فعالی معمولا از ۲ سالگی به بعد شروع می شود و ۳ نوع دارد؛ بیشتر کودکان بیش‌فعال دچار مشکل تمرکز هم هستند و شایع‌ ترین نوع بیش‌فعالی، در کودکان پرتحرک و پرجنب‌ و جوش و همزمان با مشکل توجه و تمرکز است. نوع دوم، در کودکانی دیده می شود که فقط مشکل پرتحرکی و عملکرد تکانه‌ای دارند و نوع سوم، در کودکانی است که فقط دچار مشکل تمرکزند.

مطالعه‌ها در نمونه‌های ایرانی نشان داده که ۵ تا ۶ درصد کودکان کشور ما دچار بیش‌فعالی هستند. آمارهای ما با آمارهای جهانی مطابقت دارد و اختلال بیش فعالی به طور شایع‌ تر در اولین پسر خانواده‌ها و به طور کلی در جنس مذکر بیش‌ از جنس مونث دیده می شود. والدین گرامی می توانند بری دریافت اطلاعات بیشتر در مورد “علائم بیش فعالی و درمان آن” این مقاله را مطالعه نموده و چنانچه با ایهاماتی در این زمینه مواجه شدند با مشاوران ما در ارتباط باشند.

[point1 title= “اختلال بیش فعالی به طور شایع‌ تر در اولین پسر خانواده‌ها و به طور کلی در جنس مذکر بیش‌ از جنس مونث دیده می شود.”]

بیش فعالی چیست؟

بیماری نقص توجه یا بیش فعالی نوعی اختلال عصبی رشدی است که ممکن است به شکل های مختلف ظاهر شود. علائم اصلی آن همانطور که از نام آن پیداست، نداشتن توجه و تمرکز، بروز رفتارهای نامناسب بدون در نظر داشتن عواقب آن و تکانش گری می باشد. البته علاوه بر علائم فوق، بسته به نوع این اختلال، این کودکان ممکن است در برنامه ریزی، تصمیم گیری، درک زمان و تفکر دچار مشکل شوند. تخمین زده می شود که بیش از ۵ درصد کودکان از این ناهنجاری رنج می برند و میزان پسران مبتلا حدود دو برابر دختران است.

علل پیدایش بیش فعالی

علائم بیش فعالی و درمان آن

ژنتیک:

تحقیقات در دو قلوها نشان داده است که در اکثر موارد این اختلال از والدین به ارث می رسد. به طور معمول ژن هایی که با این بیماری در ارتباط هستند، انتقال دهنده عصبی دوپامین را تحت تاثیر قرار می دهند. هم چنین بچه هایی که مبتلا به سندروم داون هستند، بیشتر احتمال ابتلا به این ناهنجاری را دارند.

محیط:

بعضی از عوامل و داروها می تواند بروز این اختلال را تسهیل کند، مانند مصرف الکل توسط مادر در حین بارداری که سندروم جنین الکلی نام دارد. این موارد باعث اختلال در سلول های عصبی و رشد نامناسب مغز جنین می شوند. هم چنین قرار گرفتن در معرض مواد سمی مثل سرب، خطر ابتلا را افزایش می دهد.

نقص کارکرد دستگاه عصبی:

برخی دانشمندان این فرضیه را ارائه کرده اند که نقص کارکرد دستگاه عصبی، موجب بیش فعالی می شود. گاه نیز دیده شده است که شماری از کودکان بیش فعال، فعالیت موجی مغزشان بسیار آهسته است. از آنجا که آسیب های مغزی میان این گروه از کودکان بیشتر از کودکان عادی به چشم می خورد، چنین به نظر می رسد که این گونه رفتارها با وجود ناراحتی ای مغزی ارتباط داشته باشد. البته تاکنون آسیب یا ناراحتی مغزی شناخته شده ای وجود نداشته است؛ افزون بر اینکه همه کودکان با آسیب مغزی، رفتارهای بیش فعالانه ندارند.

رژیم غذایی:

باید گفت که مصرف برخی غذاها با بیش فعالی ارتباط دارد. ۲۵ تا ۵۰ درصد کودکان بیش فعال در برابر حذف برخی مواد غذایی واکنش نشان داده اند در برابر، زمانی که بنا بر رژیم غذایی ای ویژه کودکان یکی از غذاهای منع شده را بخورند، بیش فعالی برای مدت دو تا سه روز به گونه ای چشمگیر افزایش می یابد. البته پژوهش های انجام شده، کمتر از فرضیه تاثیر رژیم غذایی بر بیش فعالی حمایت می کند.

علائم بیش فعالی در کودکان به چه صورت است؟

۳ علامت برای این بیماری وجود دارد: کم توجهی یا کم دقتی، بیش فعالیتی یا فزون کنشی،  رفتارهایی که انگیزه آنی دارند و بدون فکر قبلی انجام داده می‌شوند. در واقع رفتار فرد معمولا همراه با پرتحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی است. این رفتارها از قبیل انجام کارها به‌طور نیمه کاره، عدم تلاش ذهنی برای انجام تکالیف، فعالیت و تحرک بدنی بسیار بالا حتی زمانی که مشغول بازی نیستند، گم کردن پی در پی وسایل شخصی، نداشتن تمرکز و دقت بالا در انجام کارها می‌باشد. در دوران مدرسه ممکن است بروز اختلالات یادگیری خصوصا اختلال در خواندن و نوشتن را داشته باشیم.

معمولا این افراد با افزایش سن بهتر می‌شوند. البته بهبودی قبل از دوازده سالگی بعید است ولی بین سنین دوازده تا بیست سالگی اکثریت موارد مبتلا به این اختلال بهبود می‌یابند. در پانزده تا بیست درصد موارد علائم تا بزرگسالی باقی می‌ماند. افراد مبتلا به این اختلال در بزرگسالی علائم مربوط به پرتحرکی را ندارند بلکه بیشتر بی‌قراری دارند؛ تکانه‌ای عمل می‌کنند و اختلال توجه و تمرکز نشان می‌دهند.

آیا بیش فعالی درمان دارد؟

علائم بیش فعالی و درمان آن

بله مسلما والدینی که فرزندانی بیش فعالی دارند می توانند با روش های درمانی همچون روان درمانی، درمان دارویی و یا ترکیبی از اقدامات دارویی با اقدامات روان‌درمانی فرزندانشان را درمان کنند. درمان دارویی براساس داروهای محرک عصبی و غیر محرک استوار است. از جمله داروهای محرک داروی متیل فنیدیت با نام تجاری قرص ریتالین و دگزامفتامین است.

درمان‌های غیردارویی این بیماری عبارتند از کاردرمانی، گفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی، مداخله در مدرسه، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش مدیریت والدین و نوروفیدبک است. همچنین اخیرا بهبود بیماری بیش فعالی از طریق بازی با کودک نیز در بین متخصصین رواج یافته‌است. بازی‌های درمانی اصول درمانی زیادی را در بر می‌گیرند و به بچه‌ها کمک می‌کنند تا درباره مشکلاتشان گفتگو نمایند. ه

مچنین به آن‌ها مهارت‌های ویژه شناختی و رفتاری را یاد می‌دهد. مثلا بچه‌ای که مشکلات خود کنترلی دارد مهارت‌های مهم اجتماعی مثل رعایت نوبت، گوش دادن به صحبت دیگران، رعایت قوانین بازی و غیره را نیز در حین بازی یاد می‌گیرد.

همانطور که در بخش مقدمه خدمتان عرض کردیم در صورت بروز ابهامات پیش آمده در مورد “علائم بیش فعالی و درمان آن” با مشاوران برتر مرکز الو مشاوره تماس پرفته و از راهنمایی های لازم برخوردار گردید. سایر مطالب پیشنهادی در مورد کودکان را نیز می توانید مطالعه نمایید:

اسکیزوفرنی در کودکان
چگونه نقاشی کودکان را تفسیر کنیم؟
افسردگی در کودکان و درمان آن
با سوالات جنسی کودکان چگونه برخورد کنیم؟

[contact_info title= “علائم بیش فعالی و درمان آن”] 

شما می توانید در قسمت دیدگاه سوالات خود را با مشاوران ما درمیان بگذارید … 

همچنین ببینید

تشویق کودک به کتابخوانی

تشویق کودک به کتابخوانی

  [contact_info title= “تشویق کودک به کتابخوانی”]  کارشناسان آموزشی می‌گویند بچه‌هایی که در سال‌های قبل …

دیدگاهتان را بنویسید

Your email address will not be published.