تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم

[contact_info title= “تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم”] 

اوتیسم اختلالی عصبی است که عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی فعالیت‌ها مانند موسیقی درمانی می‌تواند در بهبود برخی رفتارهای کودکان اوتیسم موثر باشد. در این درمان، کودک و درمانگر در لحظه و بدون تمرین قبلی با آواز، نواختن ساز یا حرکت، یک قطعه موسیقی تولید می کنند. این روش کاملا بر مبنای کودک قرار داد و با رویکردهایی بهبود دهنده، باعث افزایش توجه کودک و بهبود مهارت‌های اجتماعی می‌شود.

مطالعات تصادفی بالینی نشان می‌دهد موسیقی درمانی پیامدهای مثبتی برای ارتباطات اجتماعی کودکان داخل طیف اوتیسم و روابط آنان با والدین و افزایش توجه کودکان دارد. در واقع می توان چنین گفت که موسیقی درمانی بر درمان کودکان اوتیسم اثر مثبت گذاشته و سبب آرامش روحی آن ها خواهد شد. تیم نویسنده مرکز الو مشاوره در این مقاله قصد دارد تا اطلاعات کامل تری را در مورد “تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم” در اختیارتان قرار دهند.

تاثیر موسیقی‌درمانی بر اتیسم

کاهش مشکلات حسی و اداراکی در کودکان اتیسم

فضای حاکم بر جلسات موسیقی درمانی، سرشار از محرک‌های حسی برای کودک دارای اتیسم است. موسیقی باید در ساختاری منظم به کودک ارائه شود. از آنجا که کودکان دارای اتیسم از اختلالات حسی گوناگونی رنج می‎برند، موسیقی درمانی موجب می‌شود کودک دارای اتیسم در دریافت‌های مربوط به یک حس، وحدت ایجاد کند. همچنین به دلیل برخورداری از تجارب چند حسی، از نوعی یکپارچگی در درون دادهای حسی برخوردار می‌شود. فرآیند گوش دادن و توجه به موسیقی و صدا در کودکان دارای اتیسم باید به دقت مورد توجه درمانگران قرار گیرد.

توسعه روابط کلامی و رشد گفتاری در کودکان اتیسم

کودکان دارای اتیسم در استفاده از نمادهای مشکل دارند. آن‌ها نمی توانند چیزی را به جای آنچه  نمی‌بینند و نمی‌شنوند، جایگزین کنند. زبان این کودکان معمولا گنگ و نامفهوم است و بیشتر به  شکل صداهای نامفهوم و محدود است. در تکنیک‌های موسیقی درمانی تلاش می‌شود فرآیندهای گفتار آوایی را تسهیل و فرایندهای ذهنی را درمفهوم سازی، سمبل سازی، درک مطلب فعال کند. برخی کوکان دارای اتیسم حساسیت غیر معمول به موسیقی نشان می‌دهند.

گروهی دست به انتخاب سازهایی با صداهای خاص می زنند یا به صداهای زیر و بم علاقه نشان می‌دهند. این پاسخ‌دهی غیر معمول این کودکان به موسیقی، آن ها را به اهداف و مقاصد غیر موسیقایی مثل رشد گفتار و رشد اجتماعی نزدیک می‌کند؛ به همین دلیل بسیاری از موسیقی درمانگران به کار با این کودکان علاقه دارند.در کلاس‌های موسیقی تکرار کلمات ساده حتی یک سخن کوتاه بی‌معنا، همراه با آواز و موسیقی می‌تواند منجر به رشد زبان وگفتار در این کودک شود. عبارات معنادار و موسیقی اگر با نشانه‌های بینایی و لمسی ارائه شوند، می‌توانند فرآیند پیشرفت درمان را تسهیل کنند.

کاهش رفتارهای گوشه گیرانه در کودکان دارای اتیسم

فقدان ارتباط اجتماعی یکی از بارزترین ویژگی‌های کودکان دارای اوتیسم است. خصوصیت این رفتار می‌تواند شامل فقدان تماس چشمی، کناره گیری اجتماعی و فقدان رابطه با همسالان باشد. موسیقی سرشار از عوامل ارتباطی است. کودکان دارای اتیسم در جلسات موسیقی درمانی ناگزیر با درمانگران، همسالان، ابزار موسیقی وخود موسیقی ارتباط بر قرار می‌کنند. گسترش دامنه ارتباطی می‌تواند به کاهش ضعف این کودکان در حوزه  ارتباطی با پیرامونشان کمک فراوانی کند.

موفقیت در این حوزه بستگی به برنامه ساختارمند درمانگر باتجربه، صبور و علاقمند دارد. یک موسیقی درمانگر باتجربه می‌تواند برنامه ای را طراحی کند تا کودک دارای اتیسم را مجذوب فعالیت‌ها کند. او می‌تواند تجاربی را سازماندهی کند تا مشکلات حسی وحرکتی این کودکان را که معمولا آن ها را معطوف به خودشان می‌کند، به حداقل برساند. محققان معتقدند که پس از آشنایی کودکان دارای اتیسم با موسیقی، به تدریج ارتباطشان را با محیط اطراف و مکان‌های غیرموسیقایی تعمیم می‌دهند.

آماده کردن فرد مبتلا به اوتیسم برای یک کنسرت گروهی

علاوه بر موارد ذکر شده “تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم”  زمانی که به حضور فرزندتان در یک گروه موسیقی از هر نوعی امیدوار هستید، بسیار اهمیت دارد. موسیقی با پایه گروه نوازی که قابل پیش بینی و تکرارشدنی است، روشی خوب برای مبتلایان به اوتیسم در همکاری با دیگر افراد، بدون فشار ناشی از تعاملات جدید است. به بیان دیگر، این شیوه باعث درک سکوت هاست و توانایی ساکت ماندن را هنگامی که دیگران می خوانند یا می نوازند به فرد می دهد. در ادامه نکته هایی درباره آماده سازی این افراد برای اجرای گروهی ذکر خواهد شد:

همراهی برای او انتخاب کنید:

افراد دچار اوتیسم ممکن است در دنبال کردن یک مسیر کلامی دچار مشکل شوند. یک رهبر گروه، دستیار، حامی یا دوست می تواند کنار هنرجو بنشیند و او را در یافتن نقطه دقیق در صفحه یاری کند. با توجه به نیازهای فرد مبتلا به اوتیسم، آن فرد همراه یا دوست می تواند در صورت نیاز در یافتن محل نشستن نوازنده و ورود و خروج به صحنه هم کمک کند.

همه چیز را ضبط کنید:

مطمئن شوید که هنرجویتان می داند چه زمانی و چه مدت باید میان عبارت ها سکوت کند. برای کمک می توانید کار گروه را ضبط کنید و از هنرجو بخواهید که بخش خودش را با آن تمرین کند.

تمام مراحل کار را پیش بینی و تمرین کنید:

تمام مراحل آمدن به روی صحنه، نواختن و خروج از صحنه را تمرین کنید. اگر نیاز به جا به جایی پایه های نت یا دیگر وسایل موسیقی روی صحنه وجود دارد، مطمئن باشید که این کار باید جزئی از تمرین باشد. اگر چراغ ها قرار است روشن شوند، چراغ ها را هم در تجربه تمرینی وارد کنید.

کودک را در جای درست بنشانید:

به جایگاه کودک در گروه توجه کنید. برخی افراد دچار اوتیسم به صدا حساس هستند بنابراین نشاندن این بچه ها کنار سازهای پرسر و صدایی مانند ساکسیفون یا شیپور می تواند انتخاب نامناسبی باشد.

تمرین بیشتر، موفقیت بیشتر:

همه به تمرین نیاز دارند، اما افراد دچار اوتیسم نه تنها باید تمرین کنند، بلکه باید در صورت نیاز آموزش های بیشتری ببینند، در این صورت است که موسیقی به شکل دقیق فراگرفته می شود. برای این افراد، از یاد بردن آموخته های نادرست موسیقی می تواند بسیار سخت باشد.

والدن گرامی چنانچه در مورد “تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم” نیاز به مشاوره های تخصصی تری داشته باشید می توانید با مشاران برتر مرکر الو مشاوره در ارتباط باشید.

[contact_info title= “تاثیر موسیقی درمانی در کودکان اوتیسم”] 

شما می توانید در قسمت دیدگاه سوالات خود را با مشاوران ما درمیان بگذارید …